ตำแหน่ง : กองหลัง
เกิด : 29 สิงหาคม 1938 ลิเวอร์พูล
ลงเล่น : 329 นัด 3 ประตู
ทีมชาติ : อังกฤษ 2 ครั้ง

                ต้องบอกได้ว่า ... เจอร์รี่ เบิร์น กลับมามีชีวิตการค้าแข้งที่สดใสได้ เพราะการเข้ามาคุมทีม ของ แชงคลี่ย์จริงๆ
                ก่อนที่ แชงคลี่ย์จะเข้ามคุมทีมนั้น ... เจอร์รี่ เป็นกองหลังที่ได้ลงเล่นเพียงแค่ 2 นัดต่อฤดูกาล เป็นเพียงแค่ตัวสำรอง และที่ร้ายที่สุด คือการถูกขึ้นบัญชีขาย จะถูกโละอยู่รอมร่อ แต่แชงคลี่ย์ก็ได้เห็น ถึงความสามารถที่ซ่อนอยู่ของเขา และก็ทำให้เขาเป็นกองหลังที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดคนหนึ่ง
                ในช่วงที่ รอนนี่ มอแรน ได้รับบาดเจ็บ โอกาสได้ตกเป็นของ เจอร์รี่ ที่ได้ลงมาเล่นแทน
แต่เมื่อรอนนี่หายดีแล้ว เขาก็กลับมาทวงตำแหน่งคืนไปได้ แต่โชคของเจอร์รี่ก็ยังดี ที่เขาได้เล่น ในตำแหน่งแบ๊คขวาแทนที่ ดิ๊ก ไวท์ ในเวลานั้น
                ในปี 1961-62 เจอร์รี่ ได้ลงเล่นในตำแหน่งตัวจริงอย่างเต็มตัวในตำแหน่งแบ๊คซ้าย
เนื่องจาก รอนนี่ มอแรน เริ่มแพ้สังขารตัวเอง และโรยราลงไปทุกที .....
                เจอร์รี่ สามารถอ่านเกมบุกของคู่ต่อสู้ได้อย่างทะลุปรุโปร่งอยู่เสมอ แม้เขาจะเข้าบอล ไม่หนักหน่วงเหมือน รอนนี่ .... แต่เขาคือแบ๊คในอุดมคติของแชงคลี่ย์อย่างแท้จริง จนได้ชื่อว่าเป็น ฟูลแบ๊คที่ดีที่สุดคนหนึ่งในยุโรปเลยทีเดียว
                และแมทช์ที่ทำให้เจอร์รี่เป็นขวัญใจแฟนบอลตลอดกาล คือในนัดชิง เอฟเอ คัพ ปี 1965 ที่เจอกับ ลีดส์ ยูไนเต็ด เขาลงเล่นถึง 117 นาที ทั้งๆที่กระดูกไหปลาร้าหัก ... และเขาเองก็พยายาม ซ่อนความเจ็บปวดเอาไว้ไม่ให้คู่ต่อสู้เห็นถึงจุดอ่อนของเขา ... ก่อนที่เขาจะมีส่วนในการทำประตูชัย ในช่วงต่อเวลา ด้วยการรับบอลมาจาก วิลลี่ สตีเวนสัน ก่อนที่จะผ่านให้ ฮันท์ ยิงเข้าไป ....
                ต่อมาเจอร์รี่ได้รับบาดเจ็บในนัดที่พบกับ เลสเตอร์ ซิตี้ ในเดือนสิงหาคม ปี 1966
และเขาก็ไม่สามารถเรียกฟอร์มเก่งกลับมาได้อีกเลย
                จนปี 1969 เขาก็ได้แขวนสตั๊ด แต่ก็ยังคงอยู่ในแอนฟิลด์ ในฐานะโค้ช จนกระทั่งแชงคลี่ย์ ได้พูดถึง เจอร์รี่ ว่า .......
                "เมื่อเจอร์รี่จากไป มันทำให้ลิเวอร์พูลต้องขาดสิ่งพิเศษสุดในทีมของเราไป"